Ek wil graag met jou deel wat gebeur het, toe die lied hier onder in my hart tot stand gekom het.
Ek het eendag in my eetkamer in Rustenburg gesit en werk aan ‘n preek wat ek daardie Sondag sou bring.
My dogter Debbie as ek nou reg onthou, was sy destyds in graad 11, kom staan toe langs my en sit haar hand op my skouer – sy het dit altyd gedoen as ek besig met iets is en sy wil my aandag hê.
Sy sê toe vir my dat sy iets met my wil deel.
Ek het net voordat ek in die sitkamer kom sit het, die sproeier op die gras gesit.
Sy beskryf toe vir my die mooi groen van die grasperk en vertel my van die blomme en sê toe, dat wat sy eintlik vir my wil beskryf is die voëltjies wat so heerlik in die sproeier se sproei speel.
Dit was daardie dag ‘n baie warm dag.
Na ‘n rukkie van stilte tussen ons sê sy toe vir my:
“Weet Pa waaraan dink ek nou?”
Ek sê toe:
“Nee, vertel.”
Sy sê toe:
“Ek wens, dat elke keer as Jesus by my verby kom, Hy in my hart ‘n vrolike lied sal hoor, soos die lied van daardie voëltjies wat ek nou hoor en dat my gedagtes soos daardie voëltjies, altyd oor Hom sal huppel en spring.”
Na nog ‘n rukkie loop sy toe.
Nodeloos om te sê, dat ek so diep deur my dogter se woorde getref was, dat ek nie my gedagtes verder by die preek kon bepaal nie.
Ek kry toe daardie gevoel wat ek altyd gekry het, as ons Here se Gees vir my iets wou gee.
Ek neem toe my kitaar en begin soos altyd sommer net te tokkel.
Hier volg dan nou die lied wat ons Here my daardie dag gegee het: